op weg naar de grens met Canada.

29 juli 2015 - Valdez, Alaska, Verenigde Staten

Dag 22

Vanaf vandaag rijden we richting Canada, we hebben nog wel wat miles te gaan maar we beseffen wel dat de laatste week is ingegaan van onze vakantie en wat voor moois we al gezien hebben .

Valdez is een vrij nieuw stadje, helaas bekend om de olieramp die hier heeft plaatsgevonden. Daar zie je hier gelukkig niets meer van. Het oude stadje Valdez ligt zo’n zes miles verderop. De stad is op goede vrijdag 1964 geheel verwoest door een vreselijke aardbeving met een beving  van 9,4 op de schaal van Richter.  Er staat werkelijk niets meer overeind, en er zijn tientallen mensen omgekomen.

Vanuit Valdez rijden we over de Richardson Hwy, we maken nog even een uitstapje naar een rivier die uitmond in de Post Valdez. Hier krioelt het werkelijk van de zalmen die de rivier omhoog willen. Dit is voor hun niet mogelijk omdat er waterkrachtcentrale is neergezet. Eigenlijk wel heel sneu om te zien. Zwem je zo’n eind het fjord in en dan kan je niet bij je geboorteplaats komen. We rijden nog een stukje verder, en maken hier nog een  wandeling door een  mooi bos. Zo af en toe met een behoorlijk pittige klim. Bij terugkomst in de camper lekker koffie gezet en de kuitjes wat rust gegund.

Dan weer verder, we rijden door de Keystone canyons  en zien we nog schitterende watervallen.  Mooie plaatjes schieten en dan is het tijd voor de lunch.

De rit gaat verder over de 816 meter hoge Thompson pass. Hierlangs ligt de Worthington gletsjer. Daar willen wij natuurlijk wel weer even een kijkje nemen. We hopen dat we er een beetje dichtbij kunnen komen. Als we aan komen lopen worden we gelijk al door dol enthousiaste mensen aangesproken dat je helemaal tot aan de gletsjer kan komen. “Yes” eindelijk,  wij helemaal blij. We moesten nog wel wat klauteren en over kleine stroompjes springen maar het resultaat is wonderschoon.  Hier hebben we toch wel even de tijd voor genomen J. Dan wordt het toch tijd om weer verder te gaan en op zoek naar een camping. Onderweg zien we nog een grote bergmarmot op de vangrail. Het leuke van Alaska is als je op een kruispunt van wegen komt er een traidingpost is of een informatiecentrum in ieder geval een bezinepomp. Nu was dit ook het geval bij Coppercenter. Dus wij de tank weer vol gegooid en zien we een tentje waar ze ijs verkopen. Dus jullie snappen het wel,  wij een ijsje gekocht met een bolletje (dit is bij ons vier bolletjes). Bij twee bolletjes krijg je hier een beker van 13 cm hoog met een kop erop. Dit is zelfs voor Berend een bolletje te veel haha.

We vinden uiteindelijk een camping. Dit is de meest deprimerende camping die we zijn tegen gekomen. Maar goed we zijn moe en we vinden het best zo.

 

Dag 23

We zijn lekker op tijd op, ontbijten en gaan dan weer op pad. Na een uurtje rijden zien we een traidingpost en gaan hier even een kopje koffie drinken. Gezellig nog even met man zitten kletsen over de barre winters hier. De ergste kou die hij had meegemaakt was – 51 graden. Valt het bij ons toch wel mee in de winter.

Vandaag gaan we naar Tok, hier zijn we op de heenreis ook geweest en nemen vanuit daar de Tayler Hwy. Ook wel de top of the world Highway genoemd. Deze weg is in de wintermaanden afgesloten. We rijden hier over een weg die op ongeveer zes- tot achthonderd meter ligt. De eerste 50 km zijn geasfalteerd, maar daarna is het alleen nog maar dirtroad. We komen door het plaatsje Chicken , hier werd in het verleden veel goud gevonden toen woonden er zo’n zevenhonderd mensen tegen nu zo’n zevenendertig. Hier staat nog een oude goudwasmachine en staat alles in het teken van de kip. Gelukkig valt het weer mee en is de weg goed te rijden. De uitzichten zijn wederom schitterend. Helaas kan je de weidsheid niet goed laten zien op de foto’s maar het is enorm. Je ziet de weg zo

Foto’s

4 Reacties

  1. Paul en Karin Coetzee:
    30 juli 2015
    Dear rooster and hen

    What an amazing experience. Such a sad story about the town being completely 'flattened'. To actually be there as well: it must feel a bit surreal.
    We LOVE the Chicken cafe and all the little symbols. It's awesome.
    The Icegletsers looks very impressive on the photos, one can only imagine the monumental size in real life.

    Again beautiful scenery and it is nice to see a place where tourism information is actually active and in use. Are you understanding the dialects by now?
    Enjoy the last week. Drive safe, enjoy the coffee and 'gebakjes'

    Love Paul, Karin and doggies
  2. Mirjam huttinga:
    30 juli 2015
    Wat een gave naam zeg 'Chicken' voor een dorpje. Moet heel indrukwekkend zijn geweest die gletsjer! En dan ook nog eens een heerlijk ijsje gegeten. Jullie vakantie kan nu echt niet meer stuk! Xxx
  3. Paula:
    30 juli 2015
    Wat heeft de gletsjer schitterende kleuren
  4. Jolanda Huttinga:
    30 juli 2015
    Hahaha grappige naam Chicken voor een dorpje. Hadden ze daar ook een KFC? Ja het gaat nu opschieten, geniet van al het moois. Xxx